« เมื่อ: พฤษภาคม 08, 2018, 01:38:53 PM »
#ล้งจีน มีวิธีการทำอย่างไรกับผลไม้ไทยบ้าง รวมถึงยางพารา ลองอ่านดูครับ
ขอบคุณ.ทรงศักดิ์ประจงจิต.กับข้อมูลดีๆ
พ่อค้าจีนทำกับชาวสวนไทยมาหลายเรื่องแม้กระทั่งยางพารา.หากแต่เราขาดความสังเกตเองถามว่าทำไมยางราคาไม่ขึ้น.เพราะผู้ซื้อรายใหญ่จากจีนเข่าสำรวจหมดจดว่าปริมาณยางไทยมีเท่าไหร่คู่ค้าในไทยมีกำลังสต็อกเท่าไรเมื่อเขารู้อย่างนี้เรื่องอะไรเขาจะสต็อกในจีนให้เปลืองดอกเบี้ยจีนไม่นำเข้ายางก็ตกค่างในมือพ่อค้าไทยเขาคอยช้อนซื้อในราคาถูกราคายางถึงไม่ขึ้นตอนนี้เห่อทุเรียน...แต่ไม่นานชาวสวนทุเรียนก็จะตกในสภาพไม่ต่างกับชาวสวนยางเพราะขาดนัดดารตลาดที่ชาญฉลาดและรู้เท่าทันกลยุทธของพ่อค้าจีนเราไม่จำอดีตเจ๋บปวดที่ผ่านมาหลงกระแส..ความเชี่ยวชาญกลยุทธในการค้าขาย.หากเขาไม่เอาแล้วเราจะแก้อย่างดูพืชเกษตรที่เขาเคยตกเขียวไว้อย่างที่คุณทรงศักดิ์ว่าไว้เมื่อสามปีก่อนจีนตกเขียวเอาไว้พอได้วลาเก็บผลผลิตส่งโดนทั้งขึ้นทั่งล่อง.ติบ้างไม่ตรงสเป๊กบ้างหาเรื่องจัตีคืนบ้างผลสุดท้ายจำใจขายถูกยางเมื่อก่อนปี58ก็เช่นเดียวกันเพียงแต่ยางสามารถเก็บได้นานไม่เหมือนผลไม้หรือพืชสวนอย่างอื่นทีอายุสั้นเน่าเสียง่ายดูเหมือนว่ากระทรวงพาณิชย์ไม่เท่าทันกลยุทธในการค้ากับนาๆประเทศ??**************************************************************
เมื่อตอนต้นปีคงจะจำข่าวที่มะพร้าวน้ำหอมราคาตกเหลือลูกละไม่กี่บาทได้ หลังจากก่อนหน้านี้มะพร้าวน้ำหอมเคยมีราคาสูง และเป็นสินค้าที่จีนต้องการไม่อั้นไม่ต่างจากทุเรียน
การที่ราคามะพร้าวน้ำหอมราคาตกรูดแบบนั้น เป็นฝีมือล้งจีนล้วนๆที่ทำกับมะพร้าวน้ำหอมไทย ไม่ต่างจากที่ทำกับลำไยมาแล้ว และหากให้เข้าไปทุบทุเรียนได้ในอนาคตก็คงไม่ต่างกัน
พวกล้งจีนเขาจะเข้ามาสำรวจตลาด ดูข้อมูลว่า ผลไม้ไหนเป็นที่ต้องการและมีกำลังผลิตเท่าไหร่ ยอมลงทุน ลงเวลาเป็นปีๆ เพื่อควบคุมผลไม้ที่เขาต้องการให้ได้
วิธีก็ไม่ต่างจากบริษัทเกษตรรายใหญ่ในบ้านเราทำกับรายย่อยอยู่
พอเขาได้รู้ข้อมูลว่า ผลไม้ตัวไหนมีเท่าไหร่ ราคาในตลาดอยู่ที่เท่าไหร่ ก็จะเริ่มปั่นราคาด้วยการให้ข่าวปั่นราคาว่าจะซื้อราคาเท่านั้น เท่านี้ ตั้งแต่ผลผลิตยังไม่ออก
เสร็จแล้วก็จะตั้งนอมินีที่เป็นตัวแทนสำหรับรับซื้อ และซื้อในราคาที่ปั่นจริง แม้จะสูงกว่าเดิมเป็นเท่าตัวก็ยอม
ชาวสวนและพ่อค้าคนกลางชาวไทยก็จะเป็นคนหาของให้เพราะราคามันจูงใจ
จนสุดท้ายเครือข่ายพ่อค้าคนกลางก็จะเป็นคนหาของให้ล้งจีนไปโดยปริยาย และผลไม้ที่เขาต้องการก็จะมารวมที่นอมินีนี้เป็นหลัก
เขายอมลงทุนทั้งเงินและเวลาเพื่อให้บรรลุขั้นตอนนี้ให้ได้ เพื่อกุมชะตาผลไม้ที่เขาต้องการเอาไว้ในมือ
ส่วนชาวสวนพอเห็นอะไรที่มันได้ราคา ที่ขายก็หาง่ายแบบนี้ ก็ขยายการปลูกเพิ่มกำลังการผลิต เหมือนมะพร้าวน้ำหอมนั่นแหละขยายจนต้นพันธุ์ขาดตลาด
พอได้แบบนี้แล้วเขาก็จะทุบราคา โดยล้งนอมินีไม่ซื้อ หรือ ตีกลับของว่า ไม่ได้คุณภาพ หรือมีสารปนเปื้อนแบบที่เคยทำกับกล้วยหอมของฟิลิปปินส์
ทีนี้ของที่ล้นตลาดทั้งเพราะไม่มีคนซื้อและเพราะกำลังการผลิตที่เพิ่มขึ้น ก็เหมือนผีถึงป่าช้าถ้าไม่เผาก็เน่า
ล้งจีนก็จะมีนอมินีอีกเจ้ามาเปิดรับซื้อในราคาที่เขาต้องการ คนขายก็จำต้องขายดีกว่าปล่อยให้เน่า เพราะเจ้าเดิมไม่ซื้อแล้ว แต่เจ้าใหม่นี้ซื้อไม่อั้น ราคาที่เคยซื้อแพงเป็นสองเท่า ก็มาเอาคืนตอนนี้แหละ
ผลที่ล้งจีนทำแบบนี้ในบ้านเราเห็นชัดในลำไยและมะพร้าวน้ำหอม จนป่านนี้ราคายังโงหัวไม่ได้
แถมการจัดส่ง ชิบปิ้งที่ส่งออก เขาใช้ของจีนทั้งนั้นประเภทที่ว่าขี้ก็ไม่ให้หมากิน
และที่พ่อค้าจีนทำได้แบบนี้เพราะรัฐบาลจีนเขาสนับสนุนพ่อค้าเขาทุกอย่างทั้งเงินทุน และกฎระเบียบที่สนับสนุน
ในขณะที่รัฐไทยเคยทำอะไรที่ปกป้องและรักษาผลประโยชน์ของเกษตรกรไทยบ้าง
และรัฐไทยเท่าทันเขาขนาดไหน???
@RIP.อนาคตผลไม้ไทย
ไปดูสิว่าเรา ทั้งแจก ทั้งแถม บานเลย https://www.prachachat.net/economy/news-146617
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤษภาคม 08, 2018, 01:42:10 PM โดย Rakayang.Com »
