เกษตรกรผู้ปลูกยางศรีลังกาเรียกร้องภาษีที่มีประสิทธิภาพสำหรับอุตสาหกรรมการส่งออก

[Rakayang.Com]

เกษตรกรผู้ปลูกยางศรีลังกาเรียกร้องภาษีที่มีประสิทธิภาพสำหรับอุตสาหกรรมการส่งออก

ในการย้ายที่อาจสะกดความตายมากกว่าร้อยละ 10 ของการส่งออกอุตสาหกรรมของศรีลังกาสมาคมชั้นนำของประเทศที่เป็นตัวแทนของฟาร์มยางพาราขนาดใหญ่ได้เรียกร้องให้มีการเก็บภาษีอย่างมีประสิทธิภาพสำหรับผู้ส่งออกผลิตภัณฑ์ยางมูลค่าเพิ่มเพื่อช่วยให้เกษตรกรสามารถทำกำไรได้ง่ายขึ้น

ศรีลังกามีโรงงานผลิตยางล้อจำนวนมากที่ใช้ยางจำนวนมากเพื่อลดปริมาณการส่งออกทั้งหมด โรงงานยางพารายังนำเข้ายางดิบเนื่องจากเป็นโรงงานที่เขตอุตสาหกรรมส่งออกโดยคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุนของศรีลังกา

"เนื่องจากผู้ผลิตยางพาราส่วนใหญ่มีโรงงานตั้งอยู่ในเขต BOI พวกเขามีสถานที่สำหรับนำเข้าวัตถุดิบโดยปลอดภาษีและราคาที่ประมูลในประเทศยังได้รับผลกระทบเนื่องจากเราไม่สามารถแข่งขันกับราคาตลาดโลกของยางธรรมชาติ" ประธานสมาคมผู้ปลูกพืช Sunil Poholiyadde กล่าวต่อที่ประชุมประจำปีของกลุ่ม

"เราหวังว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการควบคุมการนำเข้ายางปลอดอากรมาใช้มาตรการที่เพียงพอเพื่อปกป้องเกษตรกรในท้องถิ่น"

เมื่อปีที่แล้ว Poholiyadde ได้ยื่นคำร้องเดียวกัน

ภาษีที่มีประสิทธิภาพ

หากประเทศศรีลังกาไม่อนุญาตให้มีการนำเข้ายางพาราปลอดภาษีโรงงานภายในประเทศจะไม่สามารถแข่งขันกับคู่แข่งในประเทศเช่นเวียดนามและไทยประเทศผู้ปลูกยางใหม่ ๆ เช่นประเทศลาวหรือประเทศที่ไม่มียางพารา แต่มีการค้าเสรี .

การส่งออกผลิตภัณฑ์ยางแปรรูปจากอุตสาหกรรมเพียงอย่างเดียวคิดเป็นมูลค่า 835.4 ล้านดอลลาร์หรือคิดเป็นร้อยละ 9.8 ของการส่งออกในภาคอุตสาหกรรมของศรีลังกาในปี 2560 ซึ่งเพิ่มขึ้นร้อยละ 8.8 เมื่อเทียบกับปีที่แล้วส่วนยางพารายังใช้ในผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่ส่งออก

การส่งออกยางพารามีมูลค่า 38.9 ล้านดอลลาร์ในปีพ. ศ. 2560 เพิ่มขึ้น 19.1 เปอร์เซ็นต์จากปีก่อน

ศรีลังกานำเข้ายาง 287.8 ล้านดอลลาร์เป็นสินค้าขั้นกลางสำหรับการแปรรูปที่โรงงานในช่วงปีพ. ศ. 2560 เพิ่มขึ้นร้อยละ 3.3 จากปีที่แล้ว

แม้ภาษีอาหารสุนัข 'dog-eat-dog' ขนาดเล็กจะได้รับความนิยมมากขึ้นและความสามารถในการแข่งขันของผู้ส่งออกสิ่งที่ดีที่สุดซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่นักเศรษฐศาสตร์เรียกว่า taxation ที่มีประสิทธิภาพ

หากยางลาเท็กซ์คิดเป็น 60 รูปีต่อต้นทุนของผลิตภัณฑ์ยางที่ขายได้ที่ 100 รูปี (มูลค่าเพิ่ม 40 เปอร์เซ็นต์) ภาษีร้อยละ 10 ของวัตถุดิบจะทำให้อัตรากำไรขั้นต้นของผู้ส่งออกสินค้าขั้นสุดท้ายลดลง 6 รูปี

นี่เป็นสถิติที่ได้รับความนิยม 15 เปอร์เซ็นต์หรือ "ภาษีที่มีประสิทธิภาพ" ที่อยู่บนขอบของผู้ส่งออกสินค้าที่ผลิต

หากวัตถุดิบมีสัดส่วนร้อยละ 70 ของสินค้าขั้นสุดท้ายภาษีร้อยละ 10 ของปัจจัยการผลิตจะส่งผลให้ภาษีตีกลับร้อยละ 23.33 หรือภาษีที่มีประสิทธิภาพในส่วนที่เป็นกำไรขั้นสุดท้าย หากปัจจัยการผลิตคิดเป็นร้อยละ 80 ของสินค้าขั้นสุดท้ายการป้องกัน 10 เปอร์เซ็นต์จะสร้างภาษีที่มีประสิทธิภาพถึง 40 เปอร์เซ็นต์

ภาษีที่มีประสิทธิภาพเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่มีศักยภาพมากที่สุดในการฆ่าการส่งออกมูลค่าเพิ่ม ภาษีที่มีประสิทธิภาพถือเป็นเหตุผลหนึ่งที่การส่งออกของศรีลังกาไม่ได้มีการกระจายหรือคิดค้นขึ้นตามธรรมชาติ

การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ของสถาบันการศึกษานโยบายได้กล่าวว่าภาษีป้องกันมีมือที่เป็นไปได้ในรายการต่ำของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในศรีลังกา

ศูนย์ศึกษาการพัฒนาแห่งมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด (Tim O'Brien) นักวิจัยด้านการพัฒนาระหว่างประเทศของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์กล่าวด้วยว่ามาตรการกีดกันทางการค้าที่เป็นภัยคุกคามต่อศักยภาพในการส่งออกของศรีลังกาซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการเป็นผู้ลงทุนและการกระจายความหลากหลายของผลิตภัณฑ์

โซ่มูลค่าโลก

เนื่องจากสินค้าส่วนใหญ่ที่เป็นผลผลิตของภาคธุรกิจหนึ่งเป็นปัจจัยการผลิตสำหรับผู้ผลิตขั้นสุดท้ายของอีกรายหนึ่งศรีลังกาจึงพลาดจากกลุ่มที่เรียกว่าเครือข่ายมูลค่าทั่วโลกซึ่งเกิดขึ้นในเอเชียตะวันออกซึ่งมีการค้าเสรี ในห่วงโซ่คุณค่าระดับโลกในแต่ละขั้นตอนการผลิตมีความบางมาก

ผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ยางที่ตั้งอยู่ในประเทศที่ไม่ได้ผลิตยางใด ๆ และไม่มีการป้องกันจะสามารถแข่งขันได้มากกว่าศรีลังกา

ผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ยางต้องได้รับการอนุญาตจากรัฐเป็นระยะเพื่อการนำเข้าความยุ่งยากที่พวกเขาไม่ต้องทนทุกข์ทรมานหากพวกเขาเปลี่ยนโรงงานออกจากศรีลังกา

อย่างไรก็ตามหากมีโรงงานตั้งอยู่ในประเทศจำนวนมากเกษตรกรอาจได้ราคาสูงกว่าราคาโลกหากการบริโภคภายในประเทศสูงมาก

ผู้ผลิตที่ตั้งอยู่ในศรีลังกาที่กำลังนำเข้าจะต้องซื้อยางดิบในราคาที่ตลาดโลกและต้องจ่ายค่าขนส่ง

ดังนั้นหากมีผู้ผลิตในประเทศผู้ส่งออกสินค้าขั้นสุดท้ายจะยังคงได้รับผลประโยชน์แม้ว่าจะมีค่าใช้จ่ายสูงกว่าราคาตลาดโลกและไม่สูญเสียความสามารถในการแข่งขันก็ตาม อุปทานภายในประเทศหากเชื่อถือได้อาจลดต้นทุนการถือครองหุ้นให้แรงจูงใจอื่น

หากเกษตรกรออกจากประเทศเกษตรกรจะได้รับราคายางพาราในระดับนานาชาติเนื่องจากจะต้องส่งออกผลผลิตทั้งหมดในราคาตลาดโลก

Cess Hit

อย่างไรก็ตามการส่งออกสามารถช่วยลดอัตรากำไรของเกษตรกรได้

การส่งออกยังสามารถให้ผลกำไรที่ไม่เป็นธรรมกับผู้ผลิตสินค้าขั้นสุดท้ายโดยการอนุญาตให้ซื้อปัจจัยการผลิตที่ต่ำกว่าราคาในตลาดโลก ส่งออกสินค้าที่เป็นประโยชน์ให้แก่ผู้ผลิตที่สูงขึ้น

Sri Lanka rubber farmers call for effective taxes on export industries


In a move which may spell the death for more than 10 percent of Sri Lanka's industrial exports, the country's top association representing large rubber farms has called for effective taxes on value-added rubber product exporters to help farmers make easier profits.


Sri Lanka has a number of solid tyre factories that are now using up large volumes of rubber, reducing the total volumes that are exported raw. Rubber product factories also import raw rubber as they are on export industrial zones run by Sri Lanka's Board of Investment.


"Since most rubber manufacturers have their factories in the BOI zones, they have the facility of importing raw material on a duty free basis and the prices at the local auction too get affected as we are not competitive with the world market prices for natural rubber," Planters' Association Chairman Sunil Poholiyadde said addressing the group's annual meeting.


"We do hope adequate measures have been taken by the authorities concerned for controls on the duty free rubber imports in order to protect the local grower."


Poholiyadde had made the same appeal last year.


Effective Taxes


If Sri Lanka does not allow duty free import of rubber, factories inside the country will not be able to compete with competitors in countries like Vietnam and Thailand, new rubber growing nations like Laos or countries which produce no rubber at all, but have free trade.


Export of industrially processed rubber products alone accounted for 835.4 million dollars, or 9.8 percent of Sri Lanka's industrial sector exports in 2017, growing 8.8 percent from a year earlier, while rubber components are also used in other products exported.


Natural rubber exports amounted to 38.9 million dollars in 2017, up 19.1 percent from a year earlier.


Sri Lanka imported 287.8 million dollars of rubber as intermediate goods for processing at factories during 2017, up 3.3 percent from a year earlier.


Even a small 'dog-eat-dog' tax on raw materials has a much bigger hit on the margin and competitiveness of an exporter of a final good, a phenomenon which economists call effective taxation.


If latex accounts for 60 rupees of the cost of a rubber product sold at 100 rupees (40 percent value-added), a 10 percent tax on raw material will slash the margin of the final goods exporter by 6 rupees.


This is a 15 percent hit, or 'effective tax' on the margin of an exporter of manufactured goods.


If raw materials make up 70 percent of the final good, a 10 percent tax on inputs will result in a 23.33 percent hit or effective tax on the margin of the final good. If inputs are 80 percent of the final goods, a 10 percent protection will generate an effective tax of 40 percent.


Effective taxes are among the most potent tools of killing value-added exports. Effective taxes are believed to be one reason why Sri Lanka's exports have not diversified or innovated naturally.


A recent study of the Institute of Policy Studies had said that protective taxes had a possible hand in the low entry of foreign direct investments into Sri Lanka.


Harvard University Centre for International Development Research Fellow Tim O'Brien too said that protectionist para-tariffs hurt Sri Lanka's export potential as it had deterred would be investors and product diversification.


Global Value Chains


Since most goods which are the output of one sector are inputs for a final producer of another, Sri Lanka has missed out of the so-called global value chains that came up in East Asia, which has free trade. In a global value chain, margins at each stage of production are very thin.


A rubber product maker located in a country which does not produce rubber at all, and there is no protection, will be more competitive than Sri Lanka.


Already rubber product makers have to get state permission periodically for imports, a hassle they do not have to put up with, if they shift the factory out of Sri Lanka.


However when a large number of factories are located within a country, farmers could potentially get a higher than world price if domestic consumption is very high.


A producer located in Sri Lanka that is importing, will have to buy raw rubber at world market prices, and also pay freight.


As a result if there are domestic producers, an exporter of final goods will still benefit even if they pay a little higher than the world price and not lose competitiveness.  Domestic supplies, if reliable could also reduce stock holding costs, providing another incentive.


If factories leave the country, farmers will only get the international price for rubber anyway, as they will have to export all of their produce at world market prices.


Cess Hit


However an export cess can reduce the margin of a farmer by that amount.


An export cess could also give an unfair profit to a manufacturer of final goods by allowing them to buy inputs at a lower than world price. Export cesses which benefit producers higher


ีที่มา http://www.anrpc.org